Hoe kan ik deze ouders helpen?

Dit zijn twee voorbeelden van kindjes die ik in mijn les/workshops heb gehad. Hiervan zei mijn gevoel toen dat er iets aan de hand was. Niet iets heel groots als een stoornis, maar het gedrag was opvallend en vroeg iets wat ik op dat moment niet thuis kon brengen. Pas toen ik meer begon te lezen over kinderen kon ik het gedrag plaatsen en kwam bij mij de vraag omhoog:

Waarom weten ouders dit niet?

En meteen bood de volgende vraag zich aan: Wat als ouders dit wel zouden weten? Hoe fijn is het als je vanuit ervaring en observatie het antwoord op je eigen vraag krijgt. Iedere ouder die ik spreek wil het beste voor zijn/haar kind! Ik geloof ook dat iedere ouder zich verantwoordelijk voelt hoe het kind zich verder ontwikkelt. Er bestaan zoveel boeken die jij misschien ook wel hebt gelezen, maar hoe mooi is het als je kan begrijpen wat je ziet.

Pedagogen, therapeuten, psychologen en kinderartsen leren over gedrag en ontwikkeling van kinderen en leren van een afstandje kijken en observeren.  Ik ga je mijn observaties met de desbetreffende theorie geven die mij destijds heeft geholpen om het gedrag te snappen wat ik zag. Het bleek zo logisch. Als je het eenmaal op die manier ziet, kan je het niet meer on-zien als het ware.

Gedrag 3: Langzame leerling en pleasers

Reden van gedrag bij kinderen die langzaam ontwikkelen/leren of kinderen die nooit een tegenwoord geven is het gebrek gevoel van eigen waarden. Het gevoel van eigenwaarde creeer je door de grenzen van het kind te volgen. Oftewel het tempo van het kind volgen. Maar wat is nou het juiste tempo? Wanneer moet je laten, wanneer moet je juist aanmoedigen en wat als iets gewoon moet?
Daar kan ik niet het antwoord 1,2,3 op geven. Wat ik wel kan doen is je uitnodigen om te kijken en te observeren zonder oordeel of eigen overtuigingen.

Voel je dat een kind passief is, dan vraagt je kind om een trigger of hulp. Merk je dat je kind wel wil, maar durft die niet, dan is kleine ondersteuning voldoende om vaak de stap te zetten voor het kind. Moet je zien hoe trots die daarna is! Andere kinderen willen eerst even dicht bij papa op schoot en na 10 minuten vertrouwen ze het, en gaan ze los!

LANGZAME LEERLING –  Kinderen hebben de natuurlijk drive om te leren mits ze interesse en plezier in hebben. Een kind dat zich geforceerd voelt zal niet snel leren. Een kind dat zich niet veilig voelt in het zwembad vanwege de grote ruimte, het water of omdat die dan alleen daar zonder mama/papa staat, zal niet snel vanbinnen uit snel leren zwemmen. Daarom denk ik dat sommige kinderen zo lang doen over diploma A (en B). Op het moment dat een kind de drive heeft om te leren zwemmen, dan zal het als een speer gaan. Een kind dat zich geforceerd voelt, zal geen veiligheid ervaren. Terwijl juist veiligheid nodig is om plezier te hebben. Geef je kind het gevoel dat het op eigen tempo mag doen en geef woorden aan gevoelens. Een kind dat zich gezien voelt, zal daardoor sneller zich veilig voelen en iets proberen.

PLEASER – Het klinkt ideaal een kind dat alles braaf doet wat je wilt. Maar als je naar de onderliggende reden gaat kijken is het minder fijn. Pleasers voelen zich niet belangrijk. De ervaring is namelijk dat er niet naar hen wordt geluisterd. Zo kan een ouder alles voor het kind bepalen. Eigen waarde wordt niet belangrijk, maar de waarde van de ouder is de reden om dingen wel/niet te doen. Het kind cijfert zichzelf (deels) weg om jou tevreden te houden. Dit is nooit goed voor het zelfvertrouwen en de zelfredzaamheid van je kind. Vaak zie je dat ouders zo verbaasd als hun lieve zoon in de puberteit opeens agressief wordt. Ze herkennen hun lieve zachtaardige kind niet meer. Het gedrag lijkt veranderd, maar dat is niet zo. De jongen is nog steeds volgzaam en een pleaser. Alleen zijn de ouders vervangen door foute vrienden. Het kind doet nog steeds dingen om een ander tevreden te houden en denkt niet aan eigen grenzen of waarden.  Het is dus super belangrijk om kind te leren over eigen waarden en  grenzen te herkennen. Dan kan een kind vanuit zelfvertrouwen beslissingen nemen en zich laten leiden door EIGEN normen en waarden.

In mijn Contakidslessen kijk ik naar de reden van gedrag

Als danser heb ik geleerd om beweging en verhoudingen te vertalen naar betekenis. Net zoals bij een dansvoorstelling zal ieder mens uit het publiek net wat anders ervaren. Bij de een blijft een bepaalde scene hangen, terwijl de ander juist geïnspireerd raakt door de energie van de dansers. 
Zo kijk ik ook naar de kinderen in de Contakidslessen. Zij zijn als het waren mijn dansvoorstelling en ik ben hun publiek. Ik kijk en observeer wat ze vertellen met hun lichaam. In alle oefeningen wordt continu gevraagd om te reageren. Als je je kind goed kan ‘lezen’ kan je dat geven wat het kind nodig heeft. Niet door middel van gesprek en taal, maar vanuit het lichamelijk contact. Door even een hand uit te steken, door even te wachten of juist er vol voor te gaan. In de Contakidslessen kijken ouders vol aandacht elke keer weer naar hun kind en elke keer ontdekken ze weer een talent of een grens. Op deze manier leren ouders hun kind nog beter te begrijpen. Achter elke beweging schuilt namelijk een betekenis.