Waarom je kind hier veel zelfvertrouwen krijgt
(en hoe mijn peutertijd me door de dansacademie sleepte)

 

Goed dat je hier bent. Veel ouders die ik help voelen al een tijdje dat er iets met hun kind aan de hand is. Geldt dat ook voor jou?

Als je kind:

  • Nauwelijks uit zichzelf rent of klimt
  • Veel in het hoofd zit, maar motorisch juist achterloopt
  • Weinig zelfvertrouwen heeft en daardoor erg aan je hangt

 

Dan begrijp ik heel goed dat jij je zorgen maakt.

Goed om te weten: je hebt nu nog tijd om het tij te keren voor je kind. Zodat het opgroeit tot een stevige volwassene

Je bent ook welkom als je je geen zorgen maakt. En je behoefte hebt aan betere WE-time met je kind. Want een uur met duplo spelen is leuk — maar niet elke keer ?

Of je je nu zorgen maakt of niet, hier gaat het om:

Lekker in je lijf zitten is cruciaal

 

Voor jou als volwassene. En voor je kind al helemaal.

Je kind zit nu nog midden in z’n ontwikkeling. Nú vormt zich een stevige basis.

Of gaat het helemaal mis…

Zelf heb ik geluk gehad.

Mijn moeder is spel- en massagetherapeut. Ze masseerde ons wekelijks en raakte ons veel aan. Ze wist ook hoe belangrijk open spel en bewegen zijn. Daarom stimuleerde ze ons om veel buiten te spelen. Lekker banjeren, bouwen, ontdekken…

Op papa klimmen of in de lucht gegooid worden was bij ons de normaalste zaak van de wereld. En we hebben wat afgedanst in de woonkamer.

Ik ben me daardoor echt thuis gaan voelen in m’n lijf. Ik was een zelfverzekerde en vrolijke puber.

 

 

Toen werd ik toegelaten op de dansacademie…

 

Traumatisch.

Aan m’n kwaliteiten lag het niet. 95% van de kandidaten werd afgewezen. Moet je nagaan, dan heb je al zo’n 400 dansers achter je gelaten. En zit je bij de beste 20.

Toch kreeg ik continu de boodschap dat er iets mis was met me.

Dat ik het niet kon.
Dat ik te dom was om instructies te volgen.
Dat ik een grijze muis was.

Eén docent gaf me zelfs het advies om er maar helemaal mee te stoppen.

Ik was 21 en ging dat zelf ook geloven. Bijna gaf ik mijn droom op. Erger: ik raakte m’n plezier in dansen kwijt.

We zijn jaren (en diploma’s) verder. Inmiddels weet ik dat mijn docenten zélf de plank missloegen. Het lukte ze niet om het beste in mij boven te halen. In plaats daarvan legde ze de schuld bij mij neer.

Toch gooide ik niet de handdoek in de ring. Ergens in me bleef ik voelen dat ik het kon. Dat ik het waard was. Ik volgde eigenwijs mijn eigen pad.

Waar ik de moed en het vertrouwen vandaan haalde?

Het antwoord lag in mijn peuter- en kleutertijd.

 

 

In de kindertijd wordt de basis voor zelfvertrouwen gelegd

 

Wat mijn ouders me meegaven is onbetaalbaar.

Doordat zij me als kind vertrouwden en stimuleerden, ontwikkelden we een goede hechtingsband. Ik werd zelfredzaam en kreeg zelfvertrouwen.

Die innerlijke fundering is zó sterk. Het was de reden dat ik het volhield op de dansacademie. En die met succes afrondde.

Gelukkig vond ik na de academie mijn eigenheid en plezier in dans terug.

Ik wist dat ik een andere omgeving moest zoeken om beter te worden. Weg uit die sfeer van oordelen. De magie die kan ontstaan tussen twee mensen vond ik altijd heel boeiend. Ik ging daarom contact-improvisatielessen doen.

En ik bloeide in no-time op!

 

 

De veilige omgeving gaf me vleugels

 

Door te gaan voelen via het contact met de ander, leerde ik om terug naar binnen te gaan. Ik ontdekte iets belangrijks: dat je binnen een contact allebei verantwoordelijk bent.

Het gaat om luisteren, afstemmen en vertrouwen.

Wellicht dat ik daarom heb gedanst met allerlei doelgroepen: senioren, mensen met een beperking, kinderen…

Mensen van wie de maatschappij zegt “dat kunnen ze niet”.

Het tegendeel bewijzen geeft me de grootste lol. Ik geef nog altijd dansworkshops aan volwassenen en maak kleine dansvoorstellingen in opdracht. Zoals bij Buitenkunst, Akoesticum en De Lindenberg.

Ikki is een logisch vervolg van mijn werk als uitvoerend danseres en dansdocent.

 

 

Het lijf heeft zoveel te vertellen

 

Ook bij kinderen gaat het om luisteren, afstemmen en vertrouwen.

Via de ander ontmoet je jezelf. Dat geldt al helemaal tussen ouders en kinderen. Je kind laat dingen naar boven komen waarvan je niet wist dat je ze in je had.

En andersom ook…

Kinderen zijn intuïtief. Je lichaam vertelt vaak meer dan woorden kunnen doen. Het laat plezier zien, maar ook ongemak, onzekerheid en spanning.

Hoe jij kijkt naar de wereld, zo gaat je kind dat vaak ook zien. Dat wordt nog eens uitvergroot doordat je kind in de fase zit waarop het álles spiegelt. Of je wilt of niet.

Gelukkig kun je vanuit dat principe ook zelfvertrouwen, plezier en verwondering voor het bewegen laten groeien.

Daar help ik je bij.

 

 

Vertrouwen maakt je sterk

 

Mijn broertje was een jaar of 16, mijn zus 21 en ik 23. Mijn moeder stond met haar handen in haar zij. We waren alleen, maar ze keek alsof ze een publiek toesprak. En ze zei trots:

“Ik heb drie kinderen van wie ik zeker weet: wat er ook gebeurt, die komen er wel.”

Dat vertrouwen dat mijn moeder in ons had, maakte mij sterk.

Natuurlijk hoef je geen speltherapeut, ouderschapscoach of massagetherapeut te zijn om je kind vertrouwen te geven. Als je maar:

 

  • Pure aandacht geeft en samen plezier beleeft in het hier en nu
  • Je kind uitnodigt om te bewegen en te ontdekken
  • Je kind liefdevol en afgestemd aanraakt en masseert
  • Laat merken dat z’n emoties er mogen zijn
  • En een omgeving zoekt waarin je daarin gesteund wordt

 

 

GRATIS: ‘Zo geef je je kind zelfvertrouwen in z’n lijf’

Twijfel je of jouw kind lekker in z’n lijf zit? In ‘Zo geef je je kind zelfvertrouwen in z’n lijf’ vind je een simpele test om daarachter te komen. Ontdek gelijk met welke simpele activiteiten je je kind snel meer vertrouwen geeft. Vul hieronder je naam en email adres in