Lichaamstaal die (on)zekerheid aanwakkert bij je kind, ben jij bewust?
Lichaamstaal en gedrag van ouders is zo belangrijk. Als ouder ben je het probleem, maar ook de oplossing van een onzeker kind. Ik maakt 24 vragen waardoor je meer inzicht krijgt in je eigen lichaamstaal die onzekerheid aanwakkert.
Eerst even wat context
Lichaamstaal die onzekerheid aanwakkert vraagt wel even om context. Zodat je beter snapt waarom ik deze vragen stel en waarom jij als ouder de oplossing bent. Dat geeft hoop, ook al kan het soms confronterend zijn. Dat gezegd hebbende, gaan we even terug naar de geboorte. Daar waar het allemaal begon!
Waarom kinderen spiegelen
Een baby wordt geboren met hersenen die dan 25% ontwikkeld zijn. De andere 75% ontwikkelt zich na de geboorte. Dit is zodat de hersenen zich kunnen aanpassen aan de omgeving waardoor de overlevingskans van de baby wordt vergroot. Kinderen hebben daarom spiegelneuronen in de hersenen en zijn de hele dag bezig met kopiëren om zo meester te worden over zichzelf en de wereld om hun heen. Een kind zal in zijn eerste jaren altijd eerst zijn ouders vertrouwen voordat hij zichzelf vertrouwt. Dit heeft met het gevoel voor overleven te maken.
Een kind zal in zijn eerste jaren altijd eerst zijn ouders vertrouwen voordat hij zichzelf vertrouwt
Kinderen spiegelen ook het innerlijk
Niet alleen gedrag maar ook je innerlijke beleving als ouder wordt gekopieerd door kinderen. De kleinste mimiek, frustratie, angst, blijdschap en simpele handeling worden gezien, nagedaan en gevoeld. Dat maakt dat je bijvoorbeeld altijd eerlijk mag zijn over je gevoel. Als jij zegt dat jij niet verdrietig bent maar dat wel bent, zal een kind dat verwarrend vinden. Een jong kind zal namelijk altijd jou geloven omdat die zijn ouders eerder vertrouwt dan zijn eigen gevoel.
Omdat kinderen alles kopiëren, heb je hierin dus ook direct goud in handen. Oftewel lichaamstaal die onzekerheid aanwakkert heb je dus zelf in de hand. Jij kan niet zozeer een ander veranderen, maar wel jezelf en hierdoor je kind! Dat is toch fantastisch! Oke ik geef toe, theoretisch klinkt dat makkelijker dan het is. Als je naar je kind kijkt als een spiegel kan dat confronterend zijn. Iets wat jij weg stopt laat jouw kind misschien wel zien. Dat is misschien pijnlijk. Andersom laat een kind ook jouw talenten zien. Iets waar jij niet zo bij stil staat, maar eigenlijk heel waardevol is.
De vragen zijn een uitnodiging om bewust te worden van je eigen lichaamstaal en gedrag. Ga er open en met nieuwsgierigheid in. Het is geen als-dan verhaal. De vragen zijn bedoelt om over je eigen lichaamstaal en gedrag na te denken en te realiseren wat je eventueel aanwakkert bij je kind.
kinderen zijn net je eigen spiegel
Hoe moet je de vragen benaderen?
Om te gaan snappen wat je kind je vertelt, mag je ook symbolisch naar het gedrag kijken. Zo kan ‘niet durven vallen’ symbool staan voor ‘geen fouten durven maken’. Daarnaast is jouw reactie op een bepaald gedrag of in een situatie ook veel zeggend voor het kind. Welke conclusie maakt jouw kind door jouw reactie? Bevestigd het juist de angst of nodigt het juist uit om er luchtig mee om te gaan? De vragen zijn bedoelt om object naar de situatie te kijken.
Uiteraard kan je op deze manier altijd naar het gedrag van je kind kijken om er uit te halen wat jij daarin te doen hebt. Maar om het toch concreet en behapbaar te maken. Heb ik me gefocust om 3 ‘problemen’ en daaronder bijpassende vragen gezet. Als je dit principe een beetje begrijpt, kan je ook naar andere situaties kijken.
Tip hierbij: Gedrag waar jij je aan ergert/vervelend vind, van moet stressen, of juist sterk bewondert van je kind. Dat zijn de momenten dat je kind iets bij jou raakt en waarin jij wellicht iets te doen hebt.
Probleem: Je kind is bang om te vallen.
Wat is jou lichaamstaal die onzekerheid aanwakkert? Ben jij bang om iets verkeerds te doen?
Nadenk vragen:
- Ben jij zelf ook bang om te vallen?
- Ziet jouw kind jou wel eens (nep, maar vol overtuiging) vallen, gewoon voor de lol?
- Insinueer je dat vallen eng is doordat je veel “pas op” en “kijk uit” zegt?
- Schiet je in de stress en begin je meteen je kind te troosten bij een valpartij, nog voordat het kind een kik geeft, welk signaal geef je daarmee af?
- Moedig je het kind aan om zelf op te staan na het vallen?
- Hoe ervaar jij vallen, als falen, als eng, met schaamte?
- Hoe ga jij om met fouten maken?
- Hoe wordt er omgegaan met pijn, mag pijn er zijn?
Probleem: Je kind gaat over grenzen heen (van anderen).
Wat is jou lichaamstaal die (on)zekerheid aanwakkert? Hoe ga jij met grenzen om?
Nadenk vragen:
- Klaag jij over extra werkuren maar spreek je frustratie niet direct uit?
- Eet jij je bord altijd leeg, ook al zit je vol?
- Ben je veel moe, maar geef je niet toe aan je vermoeidheid door naar bed te gaan/minder te werken?
- Duw jij je zin door?
- Vind je het lastig om de mening van een ander te horen?
- Vind je het lastig om een compromis te sluiten?
- Luister jij als een ander stop zegt?
- Laat jij je overhalen door anderen ook al wil je iets niet, laat je over je heen lopen?
Probleem: Je kind beweegt onhandig of passief
Wat is jou lichaamstaal die (on)zekerheid aanwakkert? Hoe beweeg jij?
Nadenk vragen:
- Ziet jouw kind jou veel actief bewegen?
- Ben jij zelf ook afwachtend?
- Hoe ben jij (fysiek) in contact met anderen?
- Ziet jouw kind jou klimmen, liggen, rollen, kruipend over de vloer op z’n tijd?
- Mag een kind vies worden tijdens het vrije bewegen?
- Mag het kind zijn eigen spel spelen of is er een afleidend telefoon/tablet/tv scherm?
- Loop jij ook met je voeten naar binnen, met je schouders omhoog of met een holle rug?
- Ben jij zelf onzeker in je bewegen, dansen, sporten?
Een gelukkige mama/papa, is een gelukkig kind!
Hoe nu verder?
Wellicht waren sommige vragen rakend en soms deed het je niks. Allebei is goed. Het gaat het mij om dat je vanuit vragen zelf het antwoord vindt. Dan kan je daarmee aan de slag! Dat is vaak makkelijker gezegd dan gedaan, maar daar ligt vaak wel het begin van de oplossing.
Is het eerder naar bed gaan? Is het meer groente eten? Is het af en toe juist niet zo streng voor jezelf zijn?
Daarom juist de uitnodiging om goed voor jezelf te zorgen, eerlijk te zijn naar jezelf, je pure ik te zijn, en plezier te hebben. Kortom jezelf en de wereld om je heen liefde geven, dan krijg je het vanzelf terug! Wil je hiermee oefenen en tegelijkertijd aandacht en liefde geven? Dan is de Contakidslessen iets voor jou. De oefeningen nodigen uit om samen het avontuur aan te gaan en spelenderwijs grenzen te verleggen, plezier te maken, je lichaam in te zetten en over te geven aan rust.
Was dit bericht nou waardevol? Inspireer anderen door het bericht te delen!
Geschreven door: Nikki Rasing
Gepubliceerd: oktober 2020
Deel dit bericht op:
Waar blijft het leerplezier bij stickers, cijfers en belonen?
Belonen kan ook een verkeerde uitwerking hebben. Het boek van Alfie Kohn gaf me stof tot nadenken en benadrukte opnieuw het belang van plezier
3 redenen voor een onhandige kleuter. Met oplossingen
3 redenen voor een onhandige kleuter. Met oplossingen Groter praters, kleine denkertjes en cognitieve voorlopers die over hun eigen voeten struikelen en veel blauwe plekken hebben. Niks mis met cognitief voorlopen, maar wel als dat samen gaat met slechte motoriek. In...
0 reacties